Tuesday, June 29, 2010
Hari malang plus bangang :(
Mandi
Sunday, June 27, 2010
Incik Suamiku Kemalangan
Handphone Baru
TERIMA KASIH ABANG.
Thursday, June 10, 2010
Sentap
Tak Paham Bahasa
Aku ni plak pesyen perangai pelik skit, bukanlah pelik tahap alien. Perangai merangkap penyakit pelik aku ni adalah:-
Aku malas dan tak suka nak accept orang yang aku tak pernah cakap dan rapat masa zaman sekolah dolu-dolu. Ada yang sampai kat pat lima kali dok pulun add aku sedangkan aku pulak dengan penuh gigih dan tawaduk dok pulun ignore depa. Wei...hangpa tak paham ka dah kalau aku tak accept tu kira peluang untuk hangpa add aku adalah gagal ok..ulang sekali lagi GAGAL atau nak aku ulang patploh kali.
Kawan aku yang sorang ni plak pun tak kurang gigihnya dok pulun suggest kat kawan yang lain untuk add aku. Weyyy ape dah tak dok koje ke wei.
Ada satu kes tu memula budak..eh layak lagi ka hang di panggil budak sedangkan dah kawen pun. Ok la aku panggil kawan ja la. Masa aku dok belayaq kat fesbuk tetiba ada tanda warna merah yang macam lampu kat dada otoromen berkelip-kelip bila power dah kurang cuma beza dia tanda merah tu tak kelip la.
Aku klik terus la naik pic kawan tu dengan ayat yang lebih kurang kawan tu dicadangkan oleh member aku untuk aku add dia so atas budi bicara aku la nak add or ignore kan. Aktiviti wajib aku bila orang nak add aku, aku akan usyar2 fesbuk dia, usyar pic dia. Bila dah puas teliti minda aku plak akan bekerja untuk pikiaq nak accept or ignore. As a result aku memang ignore. Ingatkan dah abis sok aku belayaq lagi kat fesbuk, woi ada lagi nama kawan tu doh gigih nak add aku kali ni tanpa suggestion dari mana-mana pihak ok. kira dia berdiri ataih kaki sendiri. Aku ignore, 3 minit pastu, mak aiiii..dia add..huh bangangkan tak paham bahasa. Ok la aku kesian plus teruja dengan kegigihan yang ditunjukkan tu aku accept akhirnya.
Aku usyar lagi apa2 yang patut kat fesbuk dia, fine aku jumpa jawapan yang membuat dia berusaha keras seperti peserta2 ninja worrior yang nak dapat gelaran ninja tu. Jawapannya hasil dari kajian aku, maybe dia nak meramaikan koleksi kawan dalam senarai dia coz memang ramai pun, baru sign up kot tu yang sawan lebih.
Tetiba TING...muncul idea setan dalam kapla otak aku. Haaa...apa pendapat Ju (sebutan mesti ala2 Wardina ok) kalau aku delete ja kawan tu.Muhahahaha....sambil bergelak ketawa setan. Weii...aku buat weii..aku delete betul2..tapiiiii.....JEBONNNNNNN sungguh dalam masa tak sampai 5 minit dia add balik...huh dasar tak paham bahasa. Tapi camna dia boleh add aku dengan cepat? Ha..sebab masa tu dia memang tengah online.
Moral of the story sesapa yang nak add aku tapi agak kurang mahupun tidak pernah berkomunikasi dengan aku sila pikiaq 100 kali ok. Kalau tak pikiaq nanti sian wooo..kat aku nak kena ignore lebih dari sekali cam kes yang aku cerita ni. Samdol sangat.
Wednesday, June 9, 2010
Sawan
Nak tau pasai apa?
Haa... ni la dipanggil sawan blog ok. Dia cam lebih kurang ibarat kera mendapat bunga.
Aku ka kera itu? Jawapannya sudah semestinya la tidak sebab aku orang, kera tu haiwan. Tu just perumpamaan ja.
Tunggula bila dah lama skit mesti jadi malas nk update kan...kan..kan..
Rejeki
Motif nak senyum sampai telinga?
Jawapannya- Aku dapat 50 hinggit free. Kerani sekolah merangkap kawan seperkolahan aku, seperkolahan? ada ka ayat tu?.hentam ja la labu., telah dengan murah hatinya menghulur maaf zahir batin berserta angpow ijo kat aku.
Kawan: wei aku mai jumpa hang sat saja nak bagi ni.
(sambil menyelit kertas angpow dibawah timbunan kertas keja aku)
Aku: Eh..apa ni..tak yah la ...ni kira rasuah, mana bley.
(Muka cam ala2 terkejut baboon walhal memang dah tau pun isi dalam angpow tu, cuma jumlahnya masih lagi menjadi tanda tanya. ngeh..ngeh...ngeh...)
Kawan: Ambik la memang aku nak bagi pun. Depa yang sebelum ni jaga sekolah aku pun aku bagi gak. ( Sambil menyebut nama-nama yang pernah menerima anugerah angpow dari dia)
Aku: Mana bley wei...kalu Guru Besaq hang bagi aku amik la ni hang yang bagi...tak pa la...tak yah la...( masih dengan lakonan yang konon-kononnya malu+segan untuk menerima anugerah)
Adegan tolak menolak serta hulur menghulur tu akhir tamat bila aku dengan penuh rasa bersalah kononnya la terima anugerah tu, dengan mengunakan motto 'dah hang nak bagi sangat aku amik ja'.
Sekali aku bukak sampul angpow tu, WOW!!! aku terus dapat penyakit kejang hampir 15 saat.
Keadaan aku pada masa tu, mulut masih lagi muncung semuncung aku menyebut perkataan wow serta mata yang terpejam celik pejam celik. 50 hinggit tu. Bagi aku yang sedang dilanda kemarau ni memang satu jumlah yang agak besaq la...TQ KAWAN. YANG PENTING AKU TAK MINTA OK.
Samdol Sungguh
HUH! samdol sungguh camna benda-benda small matter camni aku tak leh nak perasan.
Motif font aku kecik?
Terlalu taksub dan tergedik-gedik nak merealisasikan keinginan berblogging sampai terlepas pandang nak adjust saiz font.
Kesimpulan
Memang Samdol
Sibuk Ja
- 1st time baca blog green apple aku rasa cam best ja blog dia.
- 2nd time baca aku mula rasa fall in love sama itu blog maaa.
- 3rd time baca, wahhh memang hooo liau woooo....manyak siok ma..then aku mula terpikiaq why not aku berblogging .
- Perasaan terhadap blog mula membuak-buak sampaikan kat opis aku langsung tak buat kija asyik dok blog walking, gila tau.
- Akhirnya kini pasti, ku merasaiiiii (ni kena nyanyi ala2 kak nita ok) mempunyai blog sendiri
Maka dengan lafaz Bismillah aku secara auto rasminya merasmikan blog aku sajasukaka. Bolehhhh.....cam mengong ja